σιωπές που γίνονται λόγια
και ανεβαίνουν στα μάτια
και μπλέκονται με σκέψεις
και με συναισθήματα
και με αδιέξοδα
και με φόβους
με το τώρα, το πριν και το μετά
με το χθες, το σήμερα και το αύριο
και μοιράζουν ένα βλέμμα
που μιλάει. μιλάει φλύαρα
όσα τα λόγια μοιάζουν φτωχά για να πουν
και συναντά άλλα βλέμματα
όμοια και διαφορετικά
που καταλαβαίνουν
και σιωπούν κι αυτά
και μέσα στην όλη σιωπή συζητούν
αγγίζονται
καταλαβαίνονται
αισθάνονται το ένα το άλλο
κάποιοι φόβοι θέλουν μεγαλύτερο θάρρος
και γι'αυτό μοιράζονται το ό,τι
το λίγο και το πολύ
το χαμόγελο και το δάκρυ
γέρνουν για λίγο το ό,τι του μυαλού
και το ακουμπούν εκεί, σε μια ψυχή
στην όποια ψυχή
που καταλαβαίνει
και νιώθει
και περπατάει δίπλα
έτσι σιωπηλά
έτσι αργά
και γρήγορα
στο φως
και στο σκοτάδι
και σου απλώνει το χέρι.
για να το πιάσεις
να, έτσι. το βλέπεις;
και σου ανοίγει μια αγκαλιά.
για να κλειστείς
να έτσι. την βλέπεις;
