μιας Πέμπτης

''πρόσεξε το σώμα αυτό είναι δειλό, διπλώνεται

αναγνωρίζεται, νερό και χώμα είναι πηλός

πληγώνεται

τα χέρια σου να’ναι λεπτά, τα ψεύδη σου αναιμικά

ορκίζεσαι

γυμνές εικόνες, ενοχές

άγριες απότομες στροφές

βυθίζεσαι, βυθίζεσαι

κοίταξε το σώμα τούτο στον σταυρό καρφώνεται,

μετεωρίζεται, σαν φρίκη στο αίμα ο χαμός

απλώνεται

είμαι απόγνωση, θυμός

μια καταχνιά σ’έναν γκρεμό

που κρύβεσαι

ήρθα κοντά σου απ’τις σκιές

σαν φάντασμα δίχως χαρές

συντρίβομαι, συντρίβομαι''

 

περί βυθισμάτων

περί συντριβών

περί απότομων στροφών….